Twee dagen Regte Heide – Joost van der Cruijssen, tegenwoordig voorzitter Way of Nature
Ik kwam de eerste dag behoorlijk gehaast bij de groep en te laat vanwege een ziekenhuisbezoek met mijn dochter. Na enige uitleg van John liep ik het bos in met een scherpe blik op een plek met een zekere aantrekkingskracht. Na een paar plekken te hebben gevoeld vond ik een natuurlijk bedje onder een kaarsrechte den en legde mijn dekentje neer. Het kostte me moeite om volledig ontspannen te raken. Maar na enkele Qi Gong oefeningen en een meditatie lukte het me om te aarden. De alom aanwezige muggen leken een relatie te hebben met de drukte in mijn hoofd. Op een gegeven moment zat ik wat voor mij uit te staren waarbij het me opviel dat er zoveel verschillende structuren en kleuren te zien zijn in het bos. Op een afstand van een metertje of drie kon ik ineens twee miertjes onderscheiden op een boom. En terwijl ik schrok van mijn eigen scherpe blik waren ze ook weer uit mijn zicht verdwenen. 2 uurtjes later wandelde ik het bos weer uit met een gevoel van dankbaarheid en behoorlijk wat muggenbulten.
Na de nacht doorgebracht te hebben in de rokerige tipi kwam ik wat sceptisch in de groep. De ervaring die ik had gehoopt te krijgen was tot op heden uitgebleven. We kregen een bijzondere uitleg van John over “the eleven directions ceremony”. Vervolgens gingen we de heide op, waar we halt hielden bij een aantal grafheuvels waarna eenieder in stilte in meditatie verzonk. Ik kreeg vrijwel meteen het gevoel van trilling dat ik krijg als ik echt diep in ontspannen meditatie zit. Later begreep ik van John dat onze voorouders deze plek waarschijnlijk hadden uitgezocht omdat daar de verbinding tussen hemel en aarde sterk voelbaar is. Hierna verspreidden we ons in diverse richtingen over de heide, net waar je je tot aangetrokken voelde. Ik vond een natuurlijke cirkel in het hoge gras, perfect voor de ceremonie van de 11 richtingen. Na een aantal Qi Gong oefeningen voerde ik de ceremonie met luide stem uit. Het uitspreken voelde verlichtend. Aangezien ik wat financiële dillema’s had besloot ik een munt te offeren. Toen ik op goed gevoel de munt wilde ingraven bleek ik met mijn handen een mierennest open gegraven te hebben. Gauw stopte ik het muntstuk in de grond, waarna de rode mieren weer onder de grond verdwenen. Na de ceremonie ging ik in het midden van de cirkel liggen. Volledig ontspannen en nog nagenietend van het voorval met de mieren bereikte ik een volledige versmelting met hemel en aarde. Mijn hele lichaam was in gelijke trilling met de omgeving. Het was alsof ik alles mocht loslaten, het was een euforisch gevoel. Tijdens dit moment van volledige overgave begon het zachtjes te regenen. Kleine druppels bedekten mijn hele lichaam, ik had het gevoel dat de regen voor mij viel om mijn verdriet en zorgen weg te spoelen. Dat ik alles mocht loslaten. Bij terugkomst in het basiskamp bleek bij de nabespreking dat ik de enige was die druppels had gevoeld.