Het geluid van de stilte – Annemieke Wiercx, gids Way of Nature
Alle deelnemers van de Dag van Natuurlijke Vernieuwing op 19 dec jl. hadden een solo-plekje gevonden. Een plek om de komende 2 uur alleen door te brengen. Nouja, alleen? Tussen al het andere leven in dat prachtige natuurgebied bij Radio Kootwijk; het hoge gras, de berken en dennen, de heide, de konijnenkeutels, de prachtige luchten en op een gegeven moment ook de warme zon.
De instructie aan de deelnemers was om een plek te kiezen waar men zich toe aangetrokken voelde, en vervolgens ook toestemming aan de plek te vragen, al dan niet vergezeld door een ritueel. Zelf had ik mijn eigen instructie niet zo goed opgevolgd, ik zat niet echt op een aantrekkelijke plek. Ik was neergestreken op een open plek met goed overzicht over het terrein, vlak naast een scheefgegroeide berk, wat mossen en veel omgewoeld zand. Niet echt iets in mijn directe omgeving trok mijn aandacht, of sprak me aan. Het viel me alleen op hoe stil het was. Eerst focuste ik me op de afwezigheid van geluid van vogels en dit riep allerlei vragen op (zoals waar zijn de vogels? Is dat dan een slecht teken dat er geen vogelgeluid te horen is?). Daarna ging ik de stilte zelf horen. Een zoemend geluid . Dat hele stille veld zoemde, trilde met een geluidstrilling die ik kon horen. Wow! Wat gaaf!. Ik kon de stilte horen. Het gezoem trilde door heel m’n lijf en werkte als een soort anker. Ik kon me iedere tel verbinden met de zoem, ik kon er constant bij blijven. Ik voelde me alert, aanwezig, en verbonden, heerlijk.
Later realiseerde ik me dat ik ooit gehoord had over het geluid van het universum. Als je wilt weten hoe het universum klinkt moet je aan een radioknop draaien en daar waar je geen verbinding vindt met een radiozender, maar alleen gekraak en gezoem hoort, dan vang je het geluid van het universum op. Zo klonk ook het zoemen van de stilte die ik hoorde op mijn plek. En daarna kon ik dit geluid van de stilte ook op allerlei andere plekken  horen. Alsof dat geluidssignaal nu bekend terrein is. En ik realiseerde me tegelijkertijd de link met het gebied: radio Kootwijk, het eerste radiotelegrafisch zendstation, waar men vanaf 1929 mee naar Nederlands-Indië (Bandoeng) kon bellen. De stilte en ruimte rondom het zendstation was nodig voor ongestoorde verbindingen en zorgde ook voor een vrije ontwikkeling van de natuur. En heeft voor mij dus de verbinding met de stilte via mijn gehoorzintuig tot stand gebracht.